Zondagochtend en met een kop koffie (of thee) de wekelijkse column van John Vanderaart op pcactive.nl lezen, heerlijk. En mocht je die column van vorige week nog willen lezen, dan kan dat hier.
Mijn moeder is alweer jaren zaliger. Desalniettemin heb - thans had - ik nog steeds de 'erven rekening' in beheer. Om de een of andere sentimentele reden heb ik die rekening nooit opgezegd. Maar goed, het was tijd om de navelstreng definitief door te snijden. Na al die tussenliggende jaren en twee verhuizingen verder: "Alleen nog een verlopen pinpas..." Ik op zoek naar het telefoonnummer van de bank alhier. Nergens te vinden. Die bank was alleen op afspraak te bezoeken en dat moest via de app worden geregeld. Doodlopende weg. Ik op de bonnefooi naar de bank en na de verlate condoleance - "...De kou is er al af jongedame, ze komt alweer bijna terug..." - werd ik zowaar van een werkend telefoonnummer voorzien. Met achter dat telefoonnummer een vrolijke bankmedewerkster die me na een helse zoek- en kliktocht van een pdf-formulier voorzag. "Dat formulier kunt u even elektronisch invullen. Daarna even uitprinten. Dan even een handtekening op iedere pagina zetten. Vervolgens even inscannen. Tot slot even naar ons terugmailen." In mijn gelukkige geval eigenlijk zo gezegd zo gedaan. Maar achteraf realiseer ik me om wat een helse instructies het feitelijk gaat! Wat nou even? Je moet een serieuze HCC'er met serieuze spullen zijn om dat alles in één keer binnen - pak hem beet - 5 minuten te kunnen regelen. Welke gewone sterveling kan én even een pdf-ormulier invullen én dat pdf-formulier even uitprinten én dat uitgeprinte pdf-formulier (na het plaatsen van de handtekening) weer even inscannen? Over het weer even als pdf bewaren en het nog even terugmailen zullen we het maar niet hebben. Maar goed, als serieuze HCC'er tik je zo'n klusje dus 1-2-3 even (!) weg...
We gaan we terug in de tijd. Net na de Tweede Wereldoorlog? Mijn moeder met haar vader. Mijn opa dus...
