Jazeker, hier is weer de wekelijkse column van John Vanderaart op pcactive.nl en kun je lezen waarom hij voortaan op zijn linkerknie vertrouwt. En hier lees je zijn vorige column ...
Vorig jaar hebben we een lesje geleerd: "Nooit te vroeg op voorjaarsvakantie gaan." Immers, eind februari kan het weleens knap beroerd zijn, qua weer in de Morvan. Niet de zon, maar de vrieskou bleek destijds troef te zijn. Daarom erg veel last van m'n linkerknie gehad... Daarom nu drie-vier weken later, met een voorbehoud voor wat betreft Weeronline. Alleen met mooi weer op komst zouden we afreizen. Dat was eergisteren, want alle meteo-sites wisten het 110 procent zeker: "De lente, nee, de zomer was in aantocht!" Ergens halverwege, bij het grootste everzwijn ter wereld, begonnen we letterlijk nattigheid te voelen. Deze dag kreeg eerder nog een 10, maar daar was nog maar een kleine 6 van over. Een naarmate we dichter in de buurt van onze bestelling kwamen, hadden de weergoden behoorlijk huisgehouden: "Pakken sneeuw langs de ietwat vrijgemaakte weggetjes." Wat later in de middag liet het zonnetje zich alweer voorzichtig zien. Een t-shirt werd voor de dag gehaald en de plannen werden gemaakt. Morgen eerst een mooie wandeling, daarna naar de zondagmarkt een dorp verderop. 's Middags eten in de serre van dat leuke restaurantje. Meteen na wakker te zijn geworden een kijkje Weeronline: "Een 9!" Bij de achterdeur aangekomen om de kat binnen te laten, vielen onze plannetjes in duigen: "Een witte wonderwereld!" Wat later zijn we nog op pad gegaan richting die zondagmarkt. maar reeds na 150 meter glibberen maar weer omgekeerd: "Onbegaanbaar." Ik heb me dan ook voorgenomen niet meer op Weeronline, maar op mijn linkerknie te vertrouwen. En met de mazzel die we op dit moment op het Franse platteland hebben, zal zo dadelijk de stroom (en dus ook het internet) langdurig uitvallen. Wedden?
Een dikke 10 van Weeronline. Ja, voor pinguïns en ijsberen...
