Ikea van voor de oorlog luidt eigenlijk de titel van de nieuwe column van John Vanderaart op pcactive.nl. Hier lees je nog de vorige column.
Op dit moment - begin mei - ben ik in Frankrijk op de vertrouwde locatie. Eerder in het jaar waarschuwde mijn reeds lange tijd gepensioneerde Franse overbuurvrouw me voor de aanstaande droogte. Op haar strenge aanraden heb ik onder andere ruim 100 flessen drinkwater gekocht. Die aanstaande droogte is het niet geworden, want nog nooit stond het meer zo tjokvol en nog nooit heb ik de tuin zo groen gezien. Met tussen de plensbuien door gelukkig nog voldoende zonnestralen om op te warmen en voor te bruinen. Vergeet dit verder... Diezelfde Franse overbuurvrouw is zichzelf en (tot zijn ongenoegen) haar man aan het moderniseren. Thans zijn de meubeltjes aan bod. Ze wil niets weggooien en dus gaan de overtollige spulletjes naar mij. Ik heb, zegt zij, toch alleen maar rotzooi staan... Een van die overtollige spulletjes is een eiken kast (= armoire en chêne) van ruim voor de grote oorlog (= la grande Guerre). Een 100+ jaar oud geval dus. Het ding was door de buurman (in onhandzame stukken) op mijn zoldertje gedeponeerd. Ik keek eens naar die stukken en ik vond het wel prima. Dat ging hem, net als die aanstaande droogte, niet worden. Maar ik had buiten de waard - in de vorm van de handige man van de nicht van mijn vrouw - gerekend: "Een ouderwetse loodgieter die dol is op moeilijke bouwvak-puzzels!" Des te ingewikkelder het vraagstuk, des te groter zijn genieten. Hier in Frankrijk, waar makkelijk niet bestaat, beweegt hij altijd kirrend door z'n mini-vakanties heen. Enfin, de onhandzame stukken brachten hem in opperste extase. Dat moest en dat zou weer in elkaar worden gezet: "Nu!" Alleen: "Nergens een handleiding te vinden. Zelfs (...) niet op internet." Maar wat ouderwetse slimmigheid en wat houten pluggen waren voldoende om die - overigens loodzware - eiken kast weer netjes in elkaar te krijgen. De volgorde van schuiven en insteken lag voor de hand en het klopte - na al die jaren - tot op de vierkante millimeter. Trots als een aap met meer dan zeven geslachtsorganen stond hij ernaar te kijken en hij sprak de profetische woorden: "Zo, daar kunnen ze bij Ikea nog wat van leren!" Waarmee het tijd was geworden voor - uit Nederland geïmporteerde - biertjes en bitterballen. Overbuurvrouw en -buurman roken het walmende vetpannetje en prikten graag een snackje mee. Voilà!
Zo'n oude Franse eiken kast is prima in elkaar te zetten. Daar zouden de bij Ikea notie van mogen nemen...
