Het is alweer zondag en dus de hoogste tijd voor de wekelijkse column van John Vanderaart op pcactive.nl. Lees hier de column van vorige week als je die hebt gemist of nog een keer wilt lezen.
Afgelopen week kreeg ik via via een foto onder ogen. Een circa 55 jaar geleden geschoten vakantiekiekje. Mijn vader zaliger en wijlen z'n boezemvriend met - toen al hippe - zonnebrillen en - toen nog authentieke - sombrero's. Ze zijn daar al gauw 20 jaar jonger dan ik nu ben. Costa Brava. Torroella de Montgrí. Gezeten aan het strand op iets wat op aangespoeld wrakhout lijkt te zijn. Zelfs in zwartwit kun je zien dat ze alle dagen in de zon hadden gelegen. Ik durf te zeggen: "Super cool!" Nogmaals, 55 jaar geleden. Met een kreunende Simca 1000 en een rammelende Renault 8 hadden ze de Parijse Boulevard Périphérique getrotseerd, tijdens een heenreis die 5 dagen zou duren. Zonder tolwegen, handen en voeten want geen Google Translate, op een schamel dieet van ANWB-kaarten. Kom daar tegenwoordig nog maar eens om! Ik kan me van destijds de heenreis en de terugreis het nodige verkeerd rijden herinneren. Meestal de foute de afslag genomen, dan wel de goede afslag gemist. En vervolgens de noeste pogingen om er nog iets van te maken. De meeste van die pogingen mislukten en dan was het omkeren en zomaar een uur terugrijden om aan te belanden waar we al eerder waren geweest. Dit alles spookte afgelopen zaterdag door mijn hoofd. Op de terugweg vanuit Frankrijk zouden we in de Ardennen een leuke tussenstop maken bij een ons bekende herberg. Alleen... Een strategische snelweg-oprit was geblokkeerd. Vervolgens kreeg de TomTom slaande ruzie met de voorgeschreven omleiding. Na veel gehannes - en een uur verder - waren we maar liefst 10 kilometer opgeschoten. Om te worden geconfronteerd met de volgende blokkade. De TomTom en de nieuw voorgeschreven omleiding gingen andermaal met elkaar op de vuist. We lieten Google Maps, als scheidsrechter, ook een woordje meespreken. Gevolg: "Compleet de weg kwijt." Dat wil zeggen, op drie verschillende manieren kwamen we drie keer op hetzelfde kruispunt terecht. Daarna ging het pas echt mis. Niet-bestaande afslagen, verdwenen rotondes, verplaatste kruispunten, enzovoort... Op een gegeven moment zag ik Luik (en dan is Maastricht niet ver meer) op de borden staan. Het knikje van mijn vrouw vertelde me alles: "Naar huis. En snel!" We zijn een week verder en ik ben al bij de ANWB geweest. Dat wil zeggen, van de Sint krijg ik zeker-te-weten een mooie en ouderwetse Europese routekaart.
Vanaf nu ben ik niet langer voor een (= 1) TomTom-gat te vangen. Met zo'n fijne routekaart van de ANWB!
