John Vanderaart column Haarlemmerhout

Afgelopen weekend mocht ik een bijeenkomst van HCC!kennemerland opluisteren. Beter gezegd: "Moest!" Hoofdredacteur Rob Coenraads had behoefte aan iets van een bliksemafleider vanwege de carnavalsfestiviteiten te Breda; gedurende - ik meen - drie dagen het Kielegat geheten. Ja, je haalt de Brabander uit Brabant, maar Brabant niet uit de Brabander (red: Rob is de eerste niet-Brabander in de familie in ruim 300 jaar). Altijd leuk, zo'n bijeenkomst met allemaal HCC'ers, maar dat terzijde... Ik was op de fiets, want woonachtig in Haarlem. Ik had besloten om eens iets geks te doen en mezelf ietwat buiten de begaande paden te begeven. Op de heenweg zo ver mogelijk langs het Spaarne en dan kriskras tussen de flatgebouwen door richting het wijkgebouw. Je zult maar postbode zijn op de Engelandlaan... Dat pakte precies goed uit en met de auto zou je onmogelijk sneller kunnen zijn. Op de terugweg ging ik via Heemstede door de Haarlemmerhout die uit twee delen bestaat. De passage door het eerste deel ging zoals verwacht. Het tweede deel zou me nogal verrassen, want ik kwam - na een behoorlijk eindje trappen - niet uit op de gewenste Wagenweg maar ergens terug op de Dreef bij wat voorheen het restaurant Dreefzicht is geweest. Ik ervoer op dat moment een volledige desoriëntatie! Thuisgekomen pakte ik Google Maps erbij, want lag het nu aan mij of aan dat tweede deel van die Haarlemmerhout? Welnu, de reden is het lommerrijke van het bos. Je meandert wat langs de bomen en gaandeweg verlies je elk gevoel van richting. En waar je dan uiteindelijk terugkeert in de bewoonde wereld, kan iedere keer een verrassing zijn. Al met al een spannend einde van een mooie middag. Ga ik vaker doen, dat tweede deel van de Haarlemmerhout...

Zoals te zien is het een verrassing waar je uiteindelijk de Haarlemerhout weer verruilt voor de bewoonde wereld.