John Vanderaart column TomTom updaten

Onze auto is voorzien van een ingebouwd navigatiesysteem van - hoe kan het ook anders? - TomTom. Een prima navigatiesysteem. Althans, als ie het doet en als ie de kaarten up-to-date heeft. Mijn vrouw kan zonder TomTom het einde van de straat niets eens vinden, hetgeen aangeeft hoe hoog haar navigatienood is. Zelf maak ik er een sport van om de TomTom juist niet (!) te gebruiken, iets wat mijn vrouw dan weer afdoet als kinderachtig machogedrag. Maar hoe kinderachtig en hoe macho ook: "de kaarten van onze TomTom zijn sinds 2019 niet bijgewerkt." En dus rijdt mijn vrouw steeds vaker met een kluitje door het riet. Voor het bijwerken van de TomTom-kaarten kan ik wat haar betreft niet kinderachtig en macho genoeg zijn, maar er zit een addertje onder het gras: "Dat bijwerken duurt zomaar 2,5 uur!" En daarvoor moet de auto zijn ingeschakeld... Vorige week zondag in de vroegste vroegte ben ik als man alleen (een weekje eerder) naar Frankrijk gereden met als voornaamste opdracht het doen uitvoeren van die TomTom-update. De eerste updateslag sneuvelde ergens tussen Breda en Antwerpen: "Te weinig ruimte en dus gooien we nu eerst alles weg." De tweede updateslag lukte een fors eind na Brussel richting Charleroi. Maar eigenlijk net iets te laat. Even eerder, in de buurt van Nijvel, werd serieus aan de weg gewerkt. Zo serieus dat ik vanaf de snelweg richting het Belgische platteland werd verordonneerd. Een mooi platteland, dat wel... Maar op z'n Belgisch bewegwijzerd. En die TomTom was nog wel even bezig met het oppiepen van zichzelf. Op goed geluk volgde ik iets wat op een meute leek. Ik zeg 'leek', want na 10 minuten was ik als enige overgebleven. In het Belgische niets. Op datzelfde goede geluk nam ik de verkeerde afslag waardoor ik zomaar op de goede snelweg terechtkwam. Op precies dat moment kraaide de hernieuwde TomTom z'n victorie. Net iets te laat: "Moutarde après le repas!"

Je zal je TomTom maar nodig hebben als deze zichzelf net aan het updaten is...