John Vanderaart column Aardappelen mee

Aardappelen meeEen zomer, ongeveer 55 jaar geleden, zat ik samen met mijn broertje op de achterbank van de rammelende Renault 8 van mijn vader zaliger. Van professie machinebankwerker. Zelf gemaakte stalen imperiaal hoog opgestapeld. Zelf gemaakte eveneens stalen aanhanger volgeladen. Gekoppeld aan een zelfgemaakte - alweer - stalen trekhaak. Ja, de Renault 8 kreeg het gedurende een helse rit danig voor z'n kiezen en wel op een manier waarmee je met een moderne auto de rondweg van Antwerpen niet gaat halen... Anno nu mag je circa 75 kilo op een dakdrager kwijt. En de aanhanger mag maximaal 750 kilo doen. De trekhaak moet goedgekeurd zijn. In gedachten kan ik het mijn vader horen zeggen: "Allemaal onzin!" Enfin, een kleine tent voor de tussenstops, een bungalowtent voor op de echte camping. Natuurlijk een mud aardappelen mee. En 50 blikken Smac. Wijlen mijn moeder wist het zeker: "In Spanje is dat niet te koop. En anders is het veel te duur." Dat was natuurlijk niet zo, maar daar had mijn moeder dan weer het volgende op gevonden: "Lang niet zo lekker als die uit Nederland." Met als belangrijkste argument dat mijn vader moest overgeven na het eten van in olijfolie te licht gefrituurde Spaanse papas fritas. Of zou het toch de sangría zijn geweest?

Enfin, het onderwerp is dus aardappelen. Daarom hier een link: www.poiesz-supermarkten.nl/aardappelwijzer. Op die plek kun je namelijk een Aardappelwijzer downloaden met daarin de essentieelste weetjes over aardappelen. Hier nog een link: www.rechtstreex.nl/blog/aardappelwijzer. Met een aparte vermelding voor de Agria, want dat is onze favoriete zelfmaak-patat-aardappel. Kijk: https://www.aardappelshop.nl/products/agria-groot. Als we in Frankrijk zijn, dan strooien we graag met onze kennis omtrent de aardappel en onze Franse overburen smullen altijd wel een frietje mee. De Franse overbuurman teelt - illegaal, dat wel - wat aardappelen op een vrijgemaakt perceeltje diep in het enge bos alhier. Hij heeft geen idee om welk ras het gaat, maar het is iets van voor la Grande Guerre (= 1914-1918). Met zoiets moet je bij ons oer-Nederlandse aardappelkenners natuurlijk niet aankomen, want bij twijfel: "Bintje." En omdat mijn vrouw een voedsel-experiment nooit schuwt, heeft ze die oud-Franse piepers maar eens door de frituurpan gehaald. Onverwacht resultaat: "Een super frietje!" We zijn dan ook met een mud van die dingen terug naar Nederland gereden...

Een kijkje naar de Aardappelwijzer. Om te weten te komen welke pieper voor jou de beste is